Στον νομό Ηλείας η κύρια καλλιέργεια είναι η ελιά και δεν αναφερόμαστε μόνο στις ποικιλίες εκείνες από τις οποίες παράγεται το εξαιρετικής ποιότητας αγνό παρθένο ελαιόλαδο, αλλά και εκείνες από τις οποίες παρασκευάζεται η βρώσιμη ελιά.
Έτσι οι ελιές χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: στην ελιά με την οποία φτιάχνεται το ελαιόλαδο και την ελιά η οποία τρώγεται. Η βρώσιμη ελιά, δηλαδή η "χοντρολιά" που λέμε στον τόπο μας, ξεκινά να ωριμάζει από τον Οκτώβριο έως τον Ιανουάριο.
Το μάζεμα της βρώσιμης ελιάς γίνεται με πολύ μεγάλη προσοχή και υπομονή και πάντα με το χέρι, γιατί αν οι ελιές χτυπηθούν στο μάζεμα θα μαυρίσουν, θα ζαρώσουν, θα λιώσουν και το αποτέλεσμα θα είναι να χαλάσουν.
Μαζεύουμε λοιπόν όσες μπορούμε κατευθείαν από το δέντρο, αλλιώς κόβουμε ένα-ένα τα κλαδιά που βρίσκονται ψηλά και μετά τις κόβουμε μια-μια με τα χέρια μας και τις τοποθετούμε σε καλάθια ή καφάσια.
Τις "χοντρολιές" τις μαζεύουμε όσο είναι πράσινες και την ποικιλία "καλαμών" τις αφήνουμε να ωριμάσουν, χωρίς όμως να ζαρώσουν πολύ.
Όταν πρόκειται για την παρασκευή τους, τις βάζουμε όλες μαζί σε μια λεκάνη γεμάτη με νερό για 10 ημέρες και αλλάζουμε το νερό κάθε 2 μέρες, σε σκιερό και δροσερό μέρος για να ξεπικρίσουν.
Ύστερα, τις στραγγίζουμε και τις μαύρες τις χαράζουμε 2-3 φορές με ένα μαχαίρι με μεγάλη προσοχή, ενώ τις πράσινες τις στουμπάμε(χτυπάμε) σε ένα γουδί 2-3 μαζί.
Τις τοποθετούμε σε ένα δοχείο προσθέτοντας σαλαμούρα(άλμη) η οποία γίνεται με νερό και αλάτι, στις χαρακωμένες συνήθως προσθέτουμε ξύδι, ενώ στις πράσινες μπορούμε να προσθέσουμε λεμόνι, ρίγανη τριμμένη κ.α. αρωματικά βότανα.
Η βρώσιμη ελιά είναι πλούσια σε θρεπτικά στοιχεία και γι' αυτό υπάρχει πάντα πάνω στο τραπέζι, αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι της παραδοσιακής μεσογειακής και ιδιαίτερα της ελληνικής κουζίνας.
Ράνια Ασημακοπούλου
Γιώργος Ασημακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου