Σχολική βία και εκφοβισμός!

Σχολική βία και σχολικός εκφοβισμός είναι φράσεις που έχουν απασχολήσει αρκετά τα σχολεία, τουλάχιστον στον Ελλαδικό χώρο τα τελευταία χρόνια. Σχολική βία και σχολικός εκφοβισμός παρατηρείται όταν ένα παιδί εκτίθεται κατ' επανάληψη και σε διάρκεια χρόνου, σε αρνητικές πράξεις από ένα ή περισσότερα άτομα. Ο όρος αρνητική πράξη, αναφέρεται στην πράξη εκείνη με την οποία ένα άτομο προκαλεί εσκεμμένη βλάβη ή συναισθηματική δυσκολία σε άλλο άτομο, μέσω σωματικής επαφής, λεκτικώς ή με άλλους τρόπους.

Τα κρούσματα των θυμάτων πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα και εστιάζονται φυσικά σε παιδιά τόσο του Δημοτικού, όσο και του Γυμνασίου, αλλά και του Λυκείου. Σίγουρα όλοι έχουμε βρεθεί στη θέση του μάρτυρα, του θύτη ή ακόμα και του θύματος σε κάποιο περιστατικό εκδήλωσης βίας. Το ερώτημα όμως είναι ποια ήταν η δική μας αντιμετώπιση και αν ήταν όντως η σωστή.
Παρατηρείται λοιπόν μια προσπάθεια εξάλειψης αυτού του προβλήματος, τόσο από το κράτος και το αρμόδιο υπουργείο, τη διεύθυνση κάθε σχολείου, τους συλλόγους των καθηγητών και των δασκάλων ακόμα και των παιδιών, που κατέχουν τον κύριο και καθοριστικό ρόλο για την εξέλιξη αυτής της κατάστασης. Σε αρκετά λοιπόν σχολεία έχουν δημιουργηθεί ομάδες κοινωνικής παρέμβασης που βοηθούν τα παιδιά που δέχονται αυτού του είδους τη βία και προτείνουν λύσεις που θα βοηθούσαν όπως το παιδί να:

• μαθαίνει να μοιράζεται την καθημερινότητά του με την οικογένειά του μέσω του διαλόγου.

• μαθαίνει να διεκδικεί το σεβασμό, να βάζει τα όρια του στους άλλους.

• μαθαίνει να ενδιαφέρεται για το τι συμβαίνει γύρω του, ακόμα αν δεν θίγει εκείνο.

• μαθαίνει να μην το βάζει στα πόδια, αλλά να ζητά βοήθεια και να αντιμετωπίζει το πρόβλημα.

• μαθαίνει να μην ανταποδίδει τη βία, αλλά να προσπαθεί να λύσει τη διαφορά με λόγια.

• μαθαίνει να μην σκύβει το κεφάλι, για να μη γίνεται στόχος για τους νταήδες.

• μαθαίνει να αντιμετωπίζει τη ζωή με αξιοπρέπεια, αυτοπεποίθηση και θάρρος.

• μαθαίνει να σέβεται τη διαφορετικότητα από όπου κι αν προέρχεται.

• μαθαίνει να ζητά βοήθεια και να μη δέχεται παθητικά αυτό που συμβαίνει.

• μαθαίνει να ξεχωρίζει την πλάκα-πείραγμα από τον εκφοβισμό

• μαθαίνει να αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα τα δικά του και του άλλου.

• μαθαίνει να μην διαχωρίζει τους συμμαθητές του σε δημοφιλείς και ασήμαντους.

• μαθαίνει να εντάσσει στην παρέα του "μοναχικά" παιδιά.

• μαθαίνει να διαχωρίζει την έννοια "μαρτυράω-καρφώνω" από το "ζητάω βοήθεια για ένα παιδί", γιατί δεν μπορεί να υπάρξει μυστικό όταν ένας άνθρωπος κινδυνεύει και ο καθένας μας πρέπει να είναι περήφανος όταν δρα άμεσα και υποστηρικτικά προς αυτόν.

Ας θυμηθούμε λοιπόν, τα πάντοτε επίκαιρα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ:

«Εκείνο για το οποία η δική μας γενιά θα μετανιώσει πικρά, δεν θα είναι τόσο η σκληρότητα και οι αδικίες των κακών ανθρώπων, όσο η απαράδεκτη σιωπή των καλών!»

Οφείλουμε να δικαιώσουμε την κοινωνική αποστολή τη εκπαίδευσης με την από κοινού δράση όλων μας!

Σκούφη Στεφανία Δήμητρα(μαθήτρια του Γ3')