Η καλλιέργεια της γης... Τότε και σήμερα!

Αλέτρι

Αλέτρι

Αλώνι

 Παλιότερα πριν φτιαχτούν τα τρακτέρ και διάφορα άλλα μηχανήματα οι αγρότες κουράζονταν πάρα πολύ.  Αυτό γινόταν γιατί τις πιο πολλές δουλειές τις έκαναν με τα χέρια τους και με τη βοήθεια των ζώων. Όταν ήθελαν να σπείρουν ένα χωράφι πρώτα το όργωναν. Έδεναν πίσω από την αγελάδα ή από το άλογο την αλετρομηχανή και ο αγρότης κρατούσε τη μηχανή και προχωρώντας το ζώο προχωρούσε και ο άνθρωπος. Όταν  τελείωνε το όργωμα,  άρχιζε να σπέρνει. Στο ένα χέρι κρατούσε το δοχείο με το σπόρο και με το άλλο χέρι έσπερνε όλο το χωράφι με τη σειρά. Επειδή όμως όταν όργωναν το χώμα έμενε δεξιά και αριστερά έπρεπε να το σβαρνίσουν. Έδεναν πίσω από το ζώο τη σβάρνα και περνούσαν όλο το χωράφι ξανά ώστε να διαλυθεί το χώμα, να γίνει ίσιο και να χωθεί ο σπόρος. Όταν γινόταν το σιτάρι περίπου 1 μέτρο και κιτρίνιζε τότε έπρεπε να το θερίσουν. Το θέριζαν με τα δρεπάνια. Αυτό  που έκοβαν το άφηναν κάτω σε χεριές και πίσω πήγαινε κάποιος άλλος μάζευε τις χεριές και τις έκανε δεμάτια για να τα μεταφέρουν τα φόρτωναν στα ζώα και τα πήγαιναν στο αλώνι. Το αλώνι ήταν ένας πέτρινος κύκλος και στη μέση υπήρχε ένα ξύλο στο οποίο έδεναν τα ζώα και γύριζαν γύρω-γύρω. Έβγαζαν τα ζώα από το αλώνι , μάζευαν το άχυρο ώστε να μείνει ο καρπός. Μετά,  όταν είχε λίγο αέρα λίχνιζαν τον καρπό και καθάριζε τελείως από το άχυρο. Με το άχυρο τάιζαν τα ζώα και τον καρπό τον πήγαιναν στο μύλο και τον έκαναν αλεύρι. Οι σημερινοί αγρότες δεν πρέπει να λένε ότι κουράζονται πολύ γιατί οργώνουν και σπέρνουν με τα τρακτέρ. Θερίζουν με τη μηχανή που πάει στο χωράφι κόβει το σιτάρι και βγάζει έτοιμο  καθαρό τον καρπό και τον αδειάζει στο τρακτέρ με το σιλό. Το άχυρο το βγάζει χωριστά στο χωράφι.                       

  Νίκος Σκούφης