Όχι άλλα σουπίδια

 Εκδρομή  στη  φύση...
Ένα όμορφο πρωινό αποφασίσαμε όλο το σχολείο να πάμε μια εκδρομή στη φύση. Ξεκινήσαμε χαρούμενα, σταματήσαμε, αγοράσαμε πράγματα για να φάμε στο δάσος και συνεχίσαμε την υπεροχή διαδρομή μας. Κάποια στιγμή φτάσαμε στο μεγάλο  δάσος και τα παιδία άρχισαν να τρέχουν από δω και από κει και να παίζουν.
Εγώ με τις φιλές μου κάτσαμε σε ένα παγκάκι απολαμβάνοντας τη φύση. Ξαφνικά ακούω τη Κατερίνα να με φωνάζει. Με απορία πήγα να δω τι με ήθελε μου είπε να της φέρω την τσάντα της. Της την πήγα και γυρνούσα πίσω στα κορίτσια σε ένα σημείο του δάσους όπου η εικόνα ήταν αθλία. Οπού και να γύριζες το κεφάλι σου έβλεπες σκουπίδια. Δεν μπορούσες να δεις έστω και λίγο καθαρό γρασίδι. Ήταν απίστευτο. Είχα μείνει άφωνη. Αναρωτιόμουν ΓΙΑΤΙ όλα αυτά; Γιατί ο κόσμος πετάει τα σκουπίδια του στο δάσος, γιατί δε σέβονται τη φύση; Ο κόσμος δεν σκάφτεται ότι με αυτό τον τρόπο είναι σαν να καταστρέφει τον ίδιο του τον εαυτό!  Γιατί ο άνθρωπος ζει από το περιβάλλον και μέσα σ’ αυτό!!!
   Γύρισα στα κορίτσια τους είπα όλα αυτά που είδα και μου είπαν ότι τα ήξεραν όλα αυτά απλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Διαφώνησα μαζί τους όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε για τη σωτηρία του περιβάλλοντος. Ξεκινήσαμε λοιπόν να μαζεύουμε τα σκουπίδια.
    Αύτη τη μέρα δεν πρόκειται να την ξεχάσω πότε. Ήταν η χειρότερη της ζωής μου. Ελπίζω την επόμενη φορά που θα ξαναπάω η κατάσταση να είναι καλύτερη.

Εύα Ανδριοπούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου