μια τσούπα απ' την Αθήνα... (ιστορίες στη ντοπιολαλιά)

Σε ένα ορεινό χωριό της Ηλείας, βρίσκεται μία ταξιδιώτισσα από την Αθήνα. Στην προσπάθεια της να βρει έναν αρχαιολογικό χώρο, κάνει μία στάση σε ένα καφενείο του χωριού.

Ταξιδιώτισσα: Καλησπέρα! Θα ήθελα, αν μπορούσατε, να μου πείτε πώς θα μπορούσα να πάω στον ναό της Αθηνάς;

Παππούς 1: Τίνος είσαι εσύ τσούπα μου;

Ταξιδιώτισσα: Ορίστε; Ααα… μια ταξιδιώτισσα είμαι από την Αθήνα.

Παππούς 2: Ααα, πάνω από το αυλάκι είσαι;

Παππούς 3: Τι σε νοιάζει ρε κολέγα από που' ναι το τσουπί;

Παππούς 2: Χανταβούλα ρεεειι!

Παππούς 3: Αστροπή να σε βαρέσει ντάλα μεσημέρι.

Παππούς 1: Θα σας δώσω μια στα χείλα...ταβούλι μετά.

Ταξιδιώτισσα: Εεε, συγγνώμη! Μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε το δρόμο;

Παππούς 1: Σταματήστε ρε παραγαλιάρικα! Άκου με τσουπί μου, εδώ χάμου υπάρχει ένας δρόμος. Εκεί θα κάνεις πατ-δεξιά, μετά πατ-αριστερά κι όλου ντουφέκι κι έφτακες!

Ταξιδιώτισσα: Δεν πολύ κατάλαβα, αλλά κάπως θα το βρω. Σας ευχαριστώ πολύ!

Παππούς 1: Τίποτα τσουπί μου, καλό δρόμο!

Παππούς 2: Έτσι να μιλούσες και σε εμάς κι εγώ στον τάφο σου νερό με το κόσκινο.

Παππούς 1: Όοοξω ρεεει, εσύ θα πας πρώτος στην τσούκα...

            Αυτά άκουσε η ταξιδιώτισσα και συνέχισε τον.. λάθος δρόμο της.

                                                                                    Σκούφη Χριστιάννα.