Το δέντρο στην αυλή μας...

Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε ένα δέντρο στην αυλή μας, μια τεράστια πεύκα που σκιάζε το προαύλιο του σχολείου μας.
Δεν γνωρίζουμε πόσο γέρικο ήταν, ξέρουμε μόνο πως δεν υπάρχει πια...
Στη μνήμη του το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη.

Συχνά, θυμάμαι, οι μεγάλοι, όταν ήμουν παιδί, μιλούσαν για το μέλλον μου.
Αυτό γινόταν συνήθως στο τραπέζι.
Αλλά εγώ ούτε τους πρόσεχα ακούγοντας ένα πουλί
έξω στο δέντρο.
Ίσως γι’ αυτό το μέλλον μου άργησε τόσο πολύ:
ήταν τόσα αναρίθμητα τα πουλιά και τα δέντρα.
(Τάσος Λειβαδίτης)