ΡΟΣΤΟΜ ΑΛΑΤΖΙΑΝ

Ο Ροστώμ Αράμοβιτς Αλατζιάν (1916-2009) Mουσικοσυνθέτης και μαέστρος.Πατέρας του υπήρξε ο Αρμενικής Εθνικότητας, από την Κωνσταντινούπολη Αράμ Αλατζιάν και μητέρα του η Ελληνίδα, επίσης από την πόλη, Ελένη Ποζίδου. 

Οι γονείς του εύποροι μεγαλοαστοί με εργοστάσιο επεξεργασίας νημάτων στην Πόλη, εξαναγκάστηκαν από τους Τούρκους στα 1897, αμέσως μετά τον αποτυχημένο πόλεμο της Ελλάδος, μαζί με άλλους Αρμένιους και Έλληνες, να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να εγκατασταθούν στην Τυφλίδα της Γεωργίας, αφήνοντας πίσω όλη τους την περιουσία. Εδώ στη νέα πατρίδα θα γεννηθεί στις 20 Μαΐου του 1916 κι ο μικρότερος γιος τους, ο Ροστώμ. Δύο χρόνια αργότερα στα 1918 η Ρωσική επανάσταση είχε φτάσει ήδη στην περιοχή του Καυκάσου. Ότι είχε αποκτηθεί από την οικογένεια 21 χρόνια μετά την προσφυγιά τους, με κόπο και αγώνα, ένα αρχοντικό σπίτι στο κέντρο της Τυφλίδας κι ένα μικρό εργοστάσιο, θα περιέλθουν τώρα στα χέρια των επαναστατών.

Συντετριμένος ο Αράμ Αλατζιάν από τη νέα τραγωδία, θα βρει λύτρωση στα δεινά του από ένα ξαφνικό θάνατο, αφήνοντας σε ηλικία τριών ετών το μικρό του "Ρόμα", όπως χαϊδευτικά αποκαλούσε τον Βενιαμίν της οικογένειας του. Πέντε χρόνια αργότερα θα μείνει τελείως ορφανός, χάνοντας πια και τη μητέρα του. Από δω και πέρα ο οχτάχρονος πλέον Ροστώμ αναλαμβάνεται οικότροφος από ειδικό για ορφανά Στρατιωτικό Σχολείο κι εκεί θα λάβει όλη την απαραίτητη εκπαίδευση του. Αργότερα θα σταλεί στη Μόσχα, όπου θα τελειώσει τη Μουσική Στρατιωτική Ακαδημία, σπουδάζοντας σύνθεση, με δάσκαλο εκτός των άλλων και το μεγάλο Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Από το 1939 και ως το 1946 πολεμά ως λοχαγός των Ειδικών Δυνάμεων του Σοβ. Στρατού στις περιοχές από τη Ματζουρία και μετά έως και τη Θεοδοσία στην Κριμαία εναντίον των φασιστών. Για τις πολύτιμες υπηρεσίες του στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο η πατρίδα τον ετίμησε πολλές φορές. Από το 1962 ανέλαβε την προεδρία του συμβουλίου βετεράνων του πολέμου 1941, της 51ης Στρατιάς, θέση την οποία διατήρησε έως και το θάνατό του.

Ο Ροστώμ Αλατζιάν διετέλεσε επί σειρά ετών γεν. Διευθυντής πασών των ορχηστρών για τις περιοχές Βλαδικαυκάσου, Γεωργίας και Αρμενίας. Τα έργα του Συνθέτη είναι γνωστά όχι μόνο μεταξύ των επαγγελματιών μουσικών, αλλά και σε ολόκληρο το λαό της πρώην μεγάλης Σοβιετικής Ένωσης κι έχουν παιχθεί πολλές φορές από μεγάλους Μαέστρους, όπως ο Ογκανές Τσικιντζιάν, στην όπερα της Τυφλίδας, της Μόσχας, του Ερεβάν και αλλού. Μελοποίησε μεγάλους Ρώσους, Γεωργιανούς και Αρμένιους ποιητές, όπως οι Αλεξάντερ Μπλοκ, Ρομπερτ Ροζντενσβενσκι, Γκλαν Ονανιάν, Τολματζε και άλλους. Έχει γράψει πολλές καντάτες, διάφορες ελεγείες και τραγούδια. Πέθανε στο Ερεβάν στις 13 Απριλίου του 2009, τρεις μέρες πριν ακούσει την 1η παγκόσμια του Μέγα Αλέξανδρού του. Τιμήθηκε από την πατρίδα με το μετάλλιο Σουβόρωφ, ως και το μετάλλιο του συνθέτη του λαού της Σοβιετικής Ένωσης. Η μορφολογία, το ύφος και το χρώμα της μουσικής του Αλατζιάν πηγάζει μέσα από την αρχέγονη μήτρα της Ανατολίτικης καταγωγής του. Έγραψε το συμφωνικό ποίημα ΚΡΙΜΑΙΑ - ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ - ΠΡΙΒΑΛΤΙΚΑ (κυκλόφόρησε σε δίσκο 33 στροφών από την Μελωδία της Μόσχας). Την καντάτα ΑΣΒΕΣΤΗ ΦΛΟΓΑ ΜΝΗΜΗΣ, που επίσης κυκλοφόρησε σε δίσκο από την ΜΕΛΩΔΙΑ, ενώ παράλληλα τον Ιούνιο του 2004 από την κόρη του Λουίζα κυκλοφόρησε και σε CD στην Θεσσαλονίκη. Τελευταίο μεγάλο συμφωνικό έργο του που συνέθεσε ο Αλατζιάν στην Θεσσαλονίκη και που αποτελεί γαμήλιο δώρο στην κόρη του ως και στον γαμπρό του Χρήστο Βουλγαρίδη είναι: ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ που πρωτοπαίχθηκε έπειτα από 13 χρόνια μετά την ολοκλήρωση του, από την Φιλαρμονική "Michail Jora" στο Μπακάουτης Ρουμανίας υπό την διεύθυνση του σπουδαίου μαέστρου Οβίντιου Μπαλάν και την παιδική χορωδία "Αρμονία" την διδασκαλία της οποίας διηύθυνε ο G. Gozar. Συνέθεσε ένα "φανφάρι Μαρς" ειδικά για την επέτειο των 1500 χρόνων της Τυφλίδας, το Μαρς "Μόσχα - Μπερλίν" για τα 70 χρόνια της Οχτωβριανής Επανάστασης, ως και διάφορα άλλα για τη Νεολαία.