Διαφορετικοί … μα ίσοι!

 Ένα θέμα στο οποίο είμαι ευαισθητοποιημένη, είναι τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ένα πρόσφατο γεγονός με έκανε να σκεφτώ περισσότερο. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες δε διαφέρουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Έχουν τα ίδια συναισθήματα, τις ίδιες επιθυμίες, αγαπάνε και πονάνε όπως όλοι οι άνθρωποι. Όμως πολλοί άνθρωποι δε συμμερίζονται την ίδια άποψη. Τους θεωρούν κατώτερους και τους αγνοούν με αποτέλεσμα να τους δυσκολεύουν τη ζωή. Συχνά παρκάρουν στις θέσεις των αναπήρων και κλείνουν τα πεζοδρόμια με τις ειδικές ράμπες.

Τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι ισότιμα μέλη της κοινωνίας και πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα. Πρέπει να καταλάβουμε πως θα μπορούσε ο καθένας από εμάς ή κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο να είναι στη θέση τους. Η αναπηρία δεν είναι επιλογή κανενός!

Αυτό που χρειάζονται όλοι οι άνθρωποι  και περισσότερο τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι η αγάπη και ο σεβασμός όλων μας. Χρειάζονται την αποδοχή και τη φιλία μας, κάποιες φορές ίσως να χρειάζονται και τη βοήθειά μας. Δε χρειάζονται ψεύτικες φιλοφρονήσεις και τη λύπηση. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι προικισμένα με πολλά χαρίσματα, έχουν δύναμη ψυχής και είναι άξια θαυμασμού. Συχνά καταφέρνουν να αναπτύσσουν σε έντονο βαθμό τις άλλες ικανότητες που διαθέτουν. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να τα αποκαλούμε άτομα με ειδικές ανάγκες, αλλά άτομα με ιδιαίτερες ικανότητες.

Κλεοπάτρα Αγγελοπούλου