Όπως σε όλη την Ελλάδα έτσι και στην περιοχή μας υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που έκαναν συγκεκριμένα επαγγέλματα, που βοηθούσαν στην καθημερινότητά τους τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Μερικά από αυτά τα επαγγέλματα είναι ο βαρελάς, ο νερουλάς, ο καλαθάς, ο σιδεράς- χαλκιάς και ο πεταλωτής που η δουλειά του ήταν πολύ σημαντική αφού σε κάθε σπίτι υπήρχαν γαϊδούρια, μουλάρια ή άλογα.
Ο πεταλωτής έβαζε στα ζώα τα πέταλα που ήταν ας πούμε τα παπούτσια τους. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε ο πεταλωτής ήταν τα πέταλα, το σφυρί, η τανάλια, το σατράνι, η λίμα και τα αλογόκαρφα . Στην αρχή ακινητοποιούσαν το πόδι του ζώου και ο πεταλωτής έβγαζε το παλιό φθαρμένο πέταλο μετά με το σατράνι που ήταν ένα μαχαίρι με σχήμα μικρού τσεκουριού έκοβε την οπλή του ζώου από κάτω έτσι ώστε να την ισιώσει. Μετά έβαζε το καινούριο και το κάρφωνε με τα καρφιά. Τα καρφιά αυτά είχαν μεγάλο κεφάλι έτσι ώστε να προεξέχουν και να μην γλιστράει. Τα πέταλα ήταν σε διάφορα μεγέθη και τα κατασκεύαζαν από σίδερο. Τα πέταλα είχαν τρύπες γύρω – γύρω μπαίνουν τα καρφιά. Το πετάλωμα γινόταν και στα τέσσερα πόδια του ζώου. Αυτό γινόταν για να μπορεί να περπατάει στους κακοτράχαλους δρόμους χωρίς να πληγώνονται τα πόδια του και για να διατηρεί την ισορροπία του. Συνήθως υπήρχαν και πεταλωτές που έφτιαχναν και πεταλωτές που έφτιαχναν και σαμάρια.
Άλλα εξίσου σημαντικά επαγγέλματα ήταν τα ακόλουθα: ο ομπρελάς, ο καρεκλάς, ο τσαγκάρης, ο ντελάλης, ο αγωγιάτης, οι ρετσινοσυλλέκτες, ο μαχαιράς, ο ασβεστοποιός με το καμίνι του, ο παγωτατζής, ο γαλατάς, οι καρολόγοι, η μαμή, ο κανατάς, ο φωτογράφος του χωριού, η μοδίστρα, ο λούστρος, ο μυλωνάς (που συνήθως είχε νερόμυλο), ο λιτρουβιάρης , οι γυρολόγοι (πλανόδιοι μικροέμποροι που πουλούσαν βελόνες , κουμπιά , νήματα , καρφίτσες , υφάσματα και διάφορα άλλα μικροαντικείμενα ), οι ξυλουργοί ,αλλά και ο γανωτής ή γανωματής.
Ο γανωματής μέχρι και πριν από 30 χρόνια γυρνούσε στο χωριό και φώναζε για να τον ακούσουν οι χωριανοί και να του δώσουν τις κατσαρόλες και διάφορα άλλα κουζινικά σκεύη για να τα «γανώσουν». Άναβε μια μικρή φωτιά έβαζε τη σιδεροστιά και καθάριζε με σπίρτο (δηλ. με θεϊκό οξύ )και λυσαντήρι (βόρακα ) την επιφάνεια που ήθελε να γανώσει (το λυσαντήρι δουλευόταν ενώ είχε βάλει το σκεύος να πυρωθεί ) και το καλάι (κασσίτερος) αφού κυλούσε το σκεύος πάνω στην σιδεροστιά ώστε το καλάι να καλύψει όλη την επιφάνεια. Με ένα βαμβάκι ενώ το σκεύος ήταν στη φωτιά γυάλιζε το καλάι κλείνοντας και τους πόρους που μπορεί να υπήρχαν. Αυτό γινόταν μόνο στα χάλκινα σκεύη από την εσωτερική πλευρά ώστε να αποφεύγονται δηλητηριάσεις γιατί ο χαλκός από μόνος του γινόταν επιβλαβές υλικό . Τέτοια σκεύη ήταν οι κατσαρόλες , τα τετζέρια, τα ταψιά, τα λεβέτια, οι νταβάδες, οι τέσες, τα τσουκάλια, οι μπουγάδες .
Αυτά είναι μερικά από τα επαγγέλματα που έκαναν την κοινωνία να ζει, να παράγει, να δημιουργεί, να εξελίσσεται για να φτάσουμε εμείς σήμερα στον Η \ Υ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου